The first love story of world

உலகின் முதலாவது காதல்

Ulagin mudhalaavathu  kadhal

The first  love story of  world 

 

Translated by

P.R.Ramachander

 

(This scene  of meeting of Rama and sita   is described  in Kamba  Ramayana

Thus:-

514. When that Sita who was more prettier than  any one’s concept of beauty,

Was standing there,  her eyes and that of Rama dragged each other,

And each of  their eyes wanted to steal the   other and eat  it,

And due to this  both their consciousness     became  one single one,

And he saw her   and she   also saw him.

 

515.The sight that Sita saw  with her eyes became,

Two sharp spears   and pierced the shoulders of  that strong one,

And the sight of that  red eyed   Rama who wore Hero’s anklets ,

Went and pierced the two breasts  of that girl  who hurts  others by her beauty..

 

516.Since   their sights which drank each other  ,

Tied each other  and was dragging  each other’s hearts,

That Rama with a strong bow  and Sita with sword  like eyes.

Pierced each others heart    and stayed there.

 

517. That lady with no waist(thin waist)   and that Rama without any fault,

Became a single soul along  their two bodies ,

If  they   who had parted with each other ,

On the  floating bed  in the ocean of milk,

Meet with each other in one place , Is there a need to talk?

 

518.Those eyes without an end  went on  seeing him 

And since they were not closing ,

Sita who was wearing  gold ornaments,

 Stood immobile  like  the lady in a picture,.

Rama who was followed by  thought  about her,

Went forward   along   with the sage ,

Till he vanished from sight of Sita.

 

519. When Rama who was   wearing scented garlands  ,

Vanished from  her sight   and though   her mind  ,

Which was like an elephant in rut which made the very strong  Goad straight  ,

But  that Sita who had a crescent like   forehead  was stopped,

By    her qualities    which were lady like.

 

520.When the thought of love   came strongly  ,

Her mind and body   became thin like her  waist,

And through her   black long eyes , the sickness  of love ,

Just like a drop of curd in the  milk , spread all over her body.

 

521.Though she was suffering from the disease of love ,

Since she was not able to tell it, she   was weeping,

Within her mind   like a dumb girl  and then the God of love,

Shot  an arrow in to her mind   , which was  like  ,

Putting one more piece of wood  in to  a raging fire.

 

522.That Sita   whose eyes   went near to her ears

 Which   were wearing a lustrous ear stud ,

And which were like   a spear not burnt in fire ,

With her disheveled  hair  and loose dress ,

Faded like a  climbing plant put  in fire.

 

523.That Sita who  had the  waist bels slipping,

Who had lost her mental strength  and conch bangles,

Who had  faded mind and  wisdom   as well as ,

The colour of her body    due to that love sickness.

Was like the ocean which lost   everything  ,

When the devas    churned it by a mountain.

 

524. When her ornaments loosened,  her shyness deserted her ,

When her beauty changes and when she was hit  on her breasts  by arrows of love  ,

And was suffering   like a deer hit by the arrow of the hunter,

And when she standing jaded like this  , her friends  took that  Sita

Who had a colour of a peacock  and was wearing ear studs , with great difficulty.

 

525.Those friends     and   took Sita , who was  wearing ear globes in her ears,

Whose eyes move like the Khayal fish   and   hand and feet which were  like new leaves,

To a  bed of flowers   over which  cold snow has been sprinkled along with  tincture of flowers.

 

526,When Sita was made to lie down on a bed   of flowers  that had just opened  

Faded  like    the lotus flowers growing densely   in a lake  ,

Got faded  by the rain of snow  , which was  white like silk   cotton flowers,

And   like the fading of the moon when it was swallowed by a snake.

 

527.The sweat   which formed in  the edge   of her eye brows dried immediately

Due to her  tortured breath   which gave out  heat like  a Black smith’s  klin,

And  her pearl like  tears   from her very long eyes   fell on

 The top of   her breasts   like   the   rain falling   on the mountain top .

 

 

  No other   Ramayana describes  the marriage of Rama and sita  as love marriage  ,Here  another poet talks about it)

 

 

#இராமன்சீதைகாதல்_வில்

#உலகின்முதல்பேசா_காதல்

 

Raman  Seethai  Kadhal vil

Ulakin  mudhal  pesatha  kadhal

 

The bow of  love  between Rama  and Sita

The first love of the world where  no one talked

 

#களம்_அமைத்துக்கொடுத்த

முனி முன் நடக்க

அவர்

பணியிட வந்த

இளவல் இருவரும்

வழி நடக்க

காடு கடந்து

அவர்கள்

நாடு வந்தனர்.

 

Kalam amaithu   kodutha

Muni mun nadakka

Avar

Paniyida   vantha

Ilaval iruvarum

Vazhi nadakka

Kaadu kadanthu 

Avarkal

Naadu vanthana

 

The sage  who made

The  arena of  love , walking first

Those two who came  ,

To do service to him,

Walking with him

They crossed  the forest

And entered  the country

 

 

ஜனகபுரி

பூலோக

சொர்க்கபுரி

நல்ல அரசன் ஆளும் பூமி

செழித்துக்கொண்டே இருக்கும்.

மண் சிறக்க

மக்கள் சிறக்க

வாழ்க்கை சிறக்க

வானம் சிவக்க

கொழித்து நிற்கும்

நாடு

 

Janaka puri

Bhooloka 

Swarga  puri

Nalla arasan aalum bhumi

Chezhithu konde  irukkum

Man chirakka

Makkal chirakka

Vaazhkkai chirakk

Vaanam chivakka

Kozhithu   nirkkum

Naadu

 

The town of Janaka

The heaven   city  of the earth

The place  ruled  by good king

Would keep on  becoming better

With soil  becoming better

With people  becoming better,

With life becoming better

With forest  becoming red

The  country which keeps  on improving 

 

ஜனகபுரி நாடு.

நாடி வந்தார்கள்

அந்த நாட்டுக்குள்

மூவருமாக

ராமனுக்காக

ஒன்றை

தேடித்தரவன்றோ

அம்முனி

உத்தேசித்த நிலை.

 

Janaka puri  Naadu

Naadi vantharkal

Antha  naattukkul

Moovarumaaka

Ramanukkaga

Ondrai

Thedi thara vandro

Ammuni

Udhesitha  nilai

 

The  country of city  of Janaka

They came   seeking it

In to that country

All three  of them together

They came  in searching

For Rama  one thing

The  state expected

By that sage

 

வீதி கடக்கும் சமயம்

விழியெல்லாம் வீதியின்

செழிப்பை கண்டு வியக்க

விழி தாவியது மேவியது

திடிரென்று

இரு விழி இவன் விழி

அதன் வழியாக்க

நால் விழியும்

நிலைக்கணம் நின்று

ஒரு புரியா

மொழி பேச

விழி பேசிய வித்தையினால்

ராமனவன் கால் தடுமாற

பின் வந்த இளவலோ

இக்கணத்தையும் கவனம் கொள்ள

தடுமாறிய அண்ணனின்

தோளை தம்பி தாங்க

 

Veedhi kadakkum samayam

Vizhiyellam veedhiyin

Chezhppai kandu   viyakka

Vizhi thaviyathu, meviyathu

Dhideerendru

Iru vizhi, Ivan vizhi

Athan vazhiyaaka

Naal vizhiyum

Nilai kanam nindru

Oru puriyaa

Mozhi pesa

Vizhi pesiya vithayinaal

Ramanavan kaal thadumaara

Pin vantha ilavalo

Ikkanathayum gavanam kolla

Thadumariya annanin

Tholai   thambi thhanga

 

When they  were   crossing the road,

With all eyes   wondering   at ,

The prosperity  of the street

The  eyes without mistake  went round the street

Suddenly,

One  two eyes made    his eyes,

Turn to its direction

The four eyes  , a moment,

Stopped  there a

And talked  an unknown language,

And   due to expertise  ,

Of the talk  of the eyes,

Rama’s  legs stumbled

And the younger  one who came  at the back

Took notice   of that  eyes also

And the younger brother ,

Held the shoulders of elder one who stumbled

 

அன்றே எழுதப்பட்டது விதி.

தாங்க வேண்டியன் தம்பி

அண்ணன் விழும் சந்தர்ப்பம்

இனி அதிகமுண்டு என்ற ஒரு விதி.

 

Andre  yezhutha pattathu  vidhi

Thaanga  vendiyavan thambi

Annan  vizhum sadharbham

Ini athikamundu yendra oru vidhi

 

That day itself  the fate  was written,

The younger brother  has to support

At the times when elder  brother is falling

Now there  is more is a  rule

 

‘பார்த்து” அண்ணா என்றான் இலக்குவன்.

பார்த்தேன்  அது பார் தேன் என்று

சொல்லிக் கொண்டான் இராமன்.

 

“parthu  “ anna  yendraan  ilakkuvan

Paarthen   athu   paar then yendru

Cholli kondaan   Raman

 

“Carefully elder brother “ said Lakshmana

I saw  it is  honey

Told  Rama     to himself

 

நகரும் நிலையில்

கால் பயணிக்க

விழி முன் அவ்விழியே நின்று

இவன் வழி மறைக்க

மொழியில்லா காதல்

அங்கு

இலக்கணமிட்டது.

 

Nakarum  nilayil

Kaal payanikka

Vizhi mun  avvizhiye   nindru

Ivan   vazhi   maraikka

Mozhiyilla kadhal

Angu

Ilakkanamittathu

 

With feet travelling ,

When they started  moving

That eye   standing in his frony

And  blocking his way

The love  without language

Became the principle there

 

அரண்மனை அடைந்தனர்

அவர்கள்.

அரசன் வழி வந்து வரவேற்றான்.

 

Aranmanai  adainthanar

Avarkal

Arasan   vazhi vanthu  varavethraan

 

They reached  the palace,

The king came  their way ,

And welcomed  them

 

தவ முனிவரே

தங்கள் திருப்பாதம்

அடியேன் அரண்மனை அமைய

இதுவல்லவா அதிர்ஷ்டம்.

வருக வருக

என

இன்முகத்துடன் ஜனகன் வரவேற்றான்.

 

THava munivare

Thangal  thiruppadham

Adiyen  arnmanai amaya

Ithu vallavaa  athirshtam

Varuka  varuka  yena

 

Oh  Great  sage

Your divine feet ,

Falling in my palace,

Is this not luck  ,

Please come , come  said he 

 

ஜனகா

இவன் இராமன்

இவன் இலக்குமணன்.

இலக்குமணனுக்கு

இலக்கு ஒன்றே

தன் அண்ணன் இராமனின் நலம்.

இவர்கள் தயரதனின் புத்திரர்கள்.

 

“Janakaa

Ivan Raman

Ivan ilakkumanan

Ilakkumanukku

Ilakku  ondre

Than annan Ramanin  nalam

Ivarkal  dhayaradhanin puthirarkal

 

Oh Janaka

This is Rama

This  is Lakshmana

To  Lakshmana

There  is only one aim

The welfare  of his elder  brother Rama

These are the sons  of Dasaradha

 

 

அறிமுகம் செய்வித்தார் முனிவர்

அந்த

ஹரிமுகம் மறைத்த அவதாரத்தை.

உன் புத்திரி நலமா

விசாரித்தார் முனிவர்.

 

Arimukam cheivithaar munivar

Andha

Hari mukham maraitha   avatharathai

Un puthiri nalamaa

Vicharithaar  munivar

 

That sage  introduced

The Vishnu  incarnation which hid  Vishnu’s face

Is your   daughter faring well

Enquired  that sage

 

நலமே ஐயனே

பருவமடைந்து,

புகும் வீட்டு

விளக்கு திரியேற்ற

புறப்படும் சமய நிலை

அடியேன் புத்திரிக்கு.

கல்யாண பத்திரிக்கைக்கு

முத்திரை இடும்

மணவாளன் யாரென

காத்திருக்கும் நிலை..

 

Nalame  Ayyane

Paruvam adainthu

Pukum veettu

Vilakku thiri yethra

Purapeedum  samaya nilai

Adiyen puthirikku

Kalyana  pathirikaikuu

Muthhirai  idum

Manavalan  yaarena

Kaathirukum nilai

 

Oh sir , she is fine

After  attaining proper age,

It is time for  her to look for,

The time to light  the lamp,

Of  her husband’s home

It is waiting time ,

To know   the  one,

Who puts his name,

In her wedding  invitation letter

 

சொல்லும் பொழுது

ஜனகனின் விழி

ராமனை மேய

மனம் இவன் மருமகனனால்

என்று ஆய

ஏதோ போட்டியுண்டாமே

உன் மகளை

மணக்க

தெரியாதது போல

தெரிந்த முனி

கேள்விக்கான பதிலை

இராமன் தெரிந்து கொள்ள கேட்க

 

Chollum pozhuthu

Janakanin vizhi

Ramanai  meya

Manam   ivan marumakanaanaal

Yendru aaya

Yetho pottiyundaame

Un magalai   manakka

THeriyaathathu  poala

Therintha  muni

Kelvikkana  padhilai

Raman  therinthu kolla ketka 

 

While telling  ,

The eyes of Janaka,

Grazed on Rama

And his mind was wishing,

That this one  should become my son in  law

The sage ased

It seems there is a competition,

For your  daughter  to get married,

Asked the sage  who knew ,

Pretending he did not know,

So that the answer  ,

Would be known to Rama

 

அடியேனிடம்

சிவ தனுசு ஒன்றுண்டு.

அதன் நாணெற்றீ

யார் முடிக்கிறாரோ

அவர் முன்

நாணேற்றி என் மகள்

தலை குனிவாள்.

சொல்லும் பொழுது

ஜனகன்

இதோ இந்த அழகன்

தயரத மகன்

அந்த நாணேற்றக்கூடாதோ

என்று ஆசைப்பட

அங்கு பறந்த

அஷ்டதிக்கு பாலகர்கள்

“ததாஸ்து” என்று மொழிய

 

Adiyenidam

Shiva  Dhanussu ondru   undu

Athan naan yethhri

Yaar mudikiraaro

Avar mun

Naan yethi  yen magal

Thalai  kunivaal

Cholum pothu

Janakan

Itho intha azhakan

Dhasaratha  magan

Antha  naanethra  koodaatho

Yendru   aasai pada

Angu  parantha

Ashta  dik paalakarkal

“thathasthu yendru mozhiya”

 

I  have  in my possession

One shiva’s bow with me

Befor him who extends  bow strings

And ties 

My  daughter would develop shyness

And bend her head

When Janaka

Was telling this

Can not this  pretty one  ,

Who is son of dasaratha ,

Tie  that string

And felt his desire

And at that time  the eight guardians  of directions

Said “Let it be like that”

 

வா ஜனகா

அவ்வில்லை காணப் போகலாம்.

என்று சொல்லிய முனி

கல்லையும் பெண்ணாக்கும்

காகுத்தன் பின் தொடர

பின்னால் அவன் பின்

வரக்கூடிய

ஒரு பெண் தொடர

அவ்வில் இருக்குமிடம்

அழைத்துச் சென்றார்.

 

Vaa Janakaa

Aviilai kaana pogalaam

Yendru cholliya  muni,

Kallayum pennakkum

Kaakuthan pin thodara

Pinnal avan pin

Vara koodiya

Oru pen thodara

Avvil irukkum  idam

Azhaithu chendraar

 

Come janaka,

Let  us go to see  that bow

Saying this   the sage

Followed by lord Rama,

Who makes even a stone  in to damsel

Followed by a girl,

Who later  in life  would follow him,

Was taken to the place,

Where  the   bow was kept

 

அது ஜனகராஜன் சபை.

விஷயம் ஊருக்குச் சொல்லப்பட

இளவரசிக்கு இன்று

நல்லது நடக்கப் போகிறது

என்ற சமிக்னைகள்

இயற்கை எடுத்துரைக்க

 

Athu Janaka  Rajan Sabhai

Vishayam  oorukku  cholla pada

Ilavarasukku  indru

Nallathu   nadakka pokirathu

Yendru samijnaikal

Yiyarkkai      yeduthuraikka

 

This is the   hall belonging to king Janaka

And when this news was told to people.

They with signs indicated  that

Today   good is going,

To happen to the princess

 

இராமனுக்கோ

மன நிலையில் சற்று மயக்கம்.

அவன் விழி முன்பு

அவன் வழி நின்ற

அவ்விழி பேசியது..

 

Ramanukko  ,

Mana  nilayil chatru  mayakkam

Avan vizhi  munbu

Avan vazhi  nindra

Avvizhi  pesiyathu

 

To Rama,

Slight  dizziness in his  mental state

Before his eyes,

The  eye  which ,

Earlier stood  before him talked

 

என்னை மறந்தீரோ?

இன்னொருத்தியை மணந்தீரோ

என்று கேட்கா வகை நடக்காதோ?

அவ்விழி அவன் இதயம் வருட

அதனால் நெருடிய இராமன்

நான் கண்ட எனக்கான முதல் பெண்ணே

என் மனக்கருக்கண்ணே

நீயே அந்த இளவரசியாவாயோ

என்னிதயமது துடிக்கிறது.

சிறு வினாடியில்

என்னை சிக்க வைத்துவிட்டாயே

அவ்வினாடி கொடுத்த அதிரிவில்

என் நாடி நரம்பெல்லாம்

உனக்காக ஆடிக் கொண்டிருக்கிறதே.

இராமன் தனக்குள் அரற்றிக் கொண்டிருக்க

 

Yennai  marantheero?

Innoruthiyai manantheero,

Yendu  kekkaa vkai nadakkatho?

Avvizhi  avan idhayam varuda,

Athanaal varudiya Raman

Naan kanda  yenakkaana mudhal penne,

Yen mana karu j kanne

Neeye antha  ilavarasiyavaayo

Yennidhayamathu   thudukkirathu

Chiru vinaadiyil,

Yennai chikka  vaithu vittaye

Avvinadi kodutha  adhirvil

Yen naadi narambellam

Unakkaaka    aadi  kondirukkirathe

Raman thanakkul arathi kondirukka

 

Have  you forgotten me,

Did you marry some one else,

Has something  happened to ask this?

With that eye massaging his heart

And Rama  getting upset with this that,

Oh lady seen first seen by me  meant for me

Oh my eye  of my   inner mind

Are  you that  pprincess

My heart  is beating fast

In few seconds ,

You caught   me in your net

In the shoch given by that second

All my bones and nerves

Are throbbing  for the sake of you

Like this when Rama was murmuring  inside him

 

புறப்படு இராமா

நீ நாணேற்றி

அந்த தனுசில் உன் வீர ஊனேற்றி

ஜனகன் உற்சாகம் பெற

அவன் புத்திரி உன் ஜாகை பெற

தயரத புத்திரனே

உனக்கு ஜெயம் உண்டாகட்டும்

வாழ்த்திய முனி

இதழில் புன்னகையை நாட்டியமிட்டார்.

 

Purappadu  Rama.

Nee naanethri

Andha dhanusil un veera  oonethri

Janakan uthsagam pera

Avan puthri   un jaakai pera

Dhasaratha  puthirane

Unakku  jauam undaakattum

Vaazhthiya  muni

Idhazhil  punnakayai  naattiyamittar

 

Start Rama

After  you tie   the bow string

After you introduce  your valorous blood  in that bow,

With janaka getting enthused,

With his daughter  getting your living spac

Oh son of Dasaradha

Let  victory  by yours

After  wishing like this, the sage

Made smile  dance  on his lips 

 

இராமன் எழுந்தான்

தந்தையை மனதால் நினைந்தான்

எனக்கு எல்லாம் கொடுத்தவரே

நீரே

இதில் எனக்கு நான் விரும்புவதை

கொடுக்க அருள்வீர்.

 

Raman yezhunthaan

Thanthayai  manathaal  ninaithaan

Yenakku yellam koduthavare

Neere

Ithil, yenakku  naan virumbuvathai

Kodukka   arulveer

 

Rama got  up

Though of his  father in his mind

Oh Father  who gavew me everything

Only you,

Would give and bless  me,

All that  I desire here

 

வில் அருகே சென்றான்

வில்லாளன்.

 

Vil aruke  chendraan

Antha villaalan

 

That  great archer,

Went near the bow

 

வில்லேற்ற ஒருவன் வந்திருக்கிறான்

என்ற நிலை கேட்ட

கள்ளூறும் பார்வை கொண்ட சீதைக்கு

உள் உதறியது.

இவன் நான் கண்ட அவனோ

அன்றி

வேறொருவனோ

அக்கண்கள் அல்லவா

என்னை பேதமை செய்தன.

அவ்விழி பேசிய மொழியில்

பழி கிடந்து பரிதவிக்கிறேனே

என் தாயே

என் நிலையறியாய்.

 நிலையிட்டு என்னுள்

நிற்கும்

அவன் விழிக்குள்

எனையென்றும்

களையிடுவாய்.

வேண்டியபடியே சீதை

காத்திருந்தாள்.

 

Vil yethra  oruvan vanthirukkiraan

Yendra  nilai  ketta

Kallorum parvai konda  seethaikku

Ul uthariyathu

Ivan naan kanda   avano

Andri

Ver oruvano

Akkankal allavaa

Yennai pedhamai cheithana

Avvizhi pesina  mozhiyil

Pazhi kidanthu parithavikkibdrene

Yen thaaye

Yen nilai ariyaai

Nilayittu yennul

Nirkkum

Avan vizhikkul

Yenai  yendrum

Kalai  iduvai

Vendiya adiye  Seethai

Kaathirunthaal

 

Hearing   the news that,

One person has come to string the bow.

The inside star   shivering to

Sita who had eye sight   dripping  alcohol

Is he the one   who is seen by me

Or is it

Some one else

Was not his eyes  ,

That made  me mad

In the words   spoken by those eyes,

Am I not affected  badly and struggling

Oh mother

Pleae understand my state

In his eyes ,

That  are within my mind forever.

Please transplant me,

As per the need,

Sita  went on waiting 

 

வில்லை வணங்கினான்

சொல்லாளன்.

பார்வை அதன் மேல் நிலையிறுக்க

பாவை மனம் முன் பரிதவிக்க

பலம் பொருந்திய

இரு கைகளால்

அப்பாவையை நினைத்தபடி

வாரி அதையெடுத்து

நெஞ்சின் முன் நிறுத்தி

காரிகையை கண் கொண்டு

நாண் அதை இழுக்க

அதிரொலியாய்

அவ்வொலி

அரண்மனை முழுதும்

எதிரொலிக்க

தனி வழியாய்

இளவரசி சீதையும்

ஒலியிட்டவனை

விழியிட விரைய

 

Villai  vananginaan

Cholaalan

Parvai   athan mel  nilai irukk

Pavai manam mun  parithavikka

Balam porunthiya.

Iru kaikalaal

Appavai  ninaitha padi

Vaari athai  yeduthu

Nenjin mun niruthi

Kaarikayai  kan kondu

Naan  athai izhukka

Athiroliyai

Avvoli

Aranmanai  muzhuthum

Yethirolikka

Thani vazhiyai

Ilavarasi  sitayum

Oliyittavanai

Vizhi ida  viraya

 

He who rules  his words

Saluted the bow,

With his eyes   concentrated  on that

With themind of the lady getting stuggled  before him

With  his  very strong two hands

Thinking  in his mind father,

He took it well

Made it stand before his chest,

Seeing the  lady by his eyes,

When he pulled the string

That sound

Boomed  greatly

Echoed  all over the palace,

And through a private path,

The  princess  Sita,

Rushed  to see,

The one  who handled  the bow

 

சந்தித்த கண்கள்

காதல் மொழி

கொண்டிட்ட கண்கள்

நேருக்கு நேர் மோதிக்கொள்ள

 

Santhitha  kankal

Kadhal mozhi

Konditta kankal

Neru kku ner modhi kolla

 

The eyes that had met,

The eyes  which had,

Talked the language of love.

Dashed   against   each other 

 

இவளா அவள் என்று இவன்

கூத்தாட

அவனே இவன் என்று அவள்

மூச்சாட

 

உலகின் முதலாவது

சொல்லிடா காதல்

வில்லிட்டு முடிந்த நிகழ்வில்

மொழியிட்டது.

 

Yivalaa  aval  yendru ivan

Koottada

Avane ivan yendru aval

Moocchada

Ulagin  muthalaavathu

Chollidaa  kadhal

Villittu   mudintha  nigazhvil

Mozhiyittathu

 

With him dancing,

Thinking is she that  one

With her  not breathing

Thinking  , he is that one

The first love  story

Without any words

Came  in to words .